Testimonial
Amy aan het woord
Die eindeloze verwondering
Even voorstellen: interview met vrijwilliger Amy
De immer enthousiaste Amy is een bekend gezicht in Museum Panorama Mesdag. Misschien wel de meest levendige verteller van ons allemaal, een tour van Amy tovert bij iedereen een lach op het gezicht. Iedere donderdag is ze in het museum als vrijwilliger.
Hoe ben je bij Museum Panorama Mesdag terecht gekomen?
“Ik was in het museum met een Italiaans gezelschap als gasten en toen stond er een vrijwilliger bij de deur die zó hartelijk en goed het welkom deed! Dus toen heb ik meteen gezegd: hier wil ik werken! Dat heb ik vervolgens altijd in mijn hoofd gehouden dat je zo mensen moet verwelkomen.” Ze voegt eraan toe: “Dus zo belangrijk is het dat de vrijwilligers een goed team zijn met een positieve uitstraling.”
“Het was dus vooral vanwege de sfeer, ik wist nog niet veel over het echtpaar Mesdag. Toen ben ik vervolgens veel gaan lezen en een soort huiswerk gaan maken. Zodat ik op alle vragen van publiek kon antwoorden. Er werd mij gevraagd of ik gids wilde zijn en dat vond ik ontzettend leuk.” Met een brede glimlach zegt ze: “en nog altijd.”
Waarom vind je het zo leuk om gids te zijn?
“Omdat ik zelf zo enthousiast ben en de dingen zo mooi vind! De aanloop in de museumzalen naar het panorama toe vind ik ook al zo interessant.” Lachend: “Ik moet altijd oppassen dat ik het niet te lang maak daar.”
Is er een interactie met bezoekers die je is bijgebleven?
Amy vertelt over haar eerste gids-ervaring: “Dat was met medewerkers van een levenseinde kliniek. De artsen en verpleegkundigen waren een dagje uit. Ik was echt wel zenuwachtig of het goed zou gaan. Eén van die artsen merkte het en hij kwam naar me toe en zei ‘U geeft ons echt een uitje!’, misschien om mij gerust te stellen. Dat gezelschap was zo vrolijk en blij. Dat heeft veel indruk gemaakt, mensen met zo’n zwaar beroep, juist die gun je een heerlijke dag uit. In dit geval kon ik hen een prachtig Panorama laten zien waar ze zichtbaar van genoten.”
Welk detail uit Panorama van Scheveningen spreekt jou het meest aan?
“Even goed denken, nee…er is geen detail dat voor mij extra speciaal is.”
“Ik deel het panorama altijd in stukken in als ik er met mensen rondloop. Dat ik ze eerst zelf laat kijken en het rondje laat doen en dan begin ik ergens. Ik heb nooit gehad dat ik laat zien wat mijn favoriete stuk is.”
Kom je tijdens je rondleidingen aan alles toe?
“Nou...” zegt Amy lachend, “Ik moet een beetje oppassen dat ik niet te lang bij de schilderijen in de eerste zalen blijf hangen. Want daar is mijn enthousiasme het grootst. Vroeger, voor corona, mocht je voor het doek langs met bezoekers. Dan zijn er beslist wel bijzondere details en stukken waarbij ik zeg ‘Nu moet u even opletten...’.” Amy geeft een voorbeeld: “Zo nabij het kleine huis in het dorp stond een figuur waar nu alleen de klompjes van te zien zijn. Als je goed kijkt zie je dat er ooit een mens in geschilderd was. Waarom denkt u dat het overgeschilderd is? Nou dan krijg je hele leuke antwoorden.”
Welk werk uit de collectie spreekt je het meeste aan?
“Dat is het kleine schilderij met de bakstenen berg: Stapel stenen (H.W. Mesdag, 1868 [red.]). En waarom denk je? Het maakt het voor een gids een heel goed handvat om te beginnen over het leven van Mesdag. Over zijn stap naar de stad Brussel.” Met handgebaren richt Amy zich tot een denkbeeldig publiek: “Kijkt u naar dit schilderij dames en heren, dit is zó geweldig. Die glinstertjes in de stenen, dat hij heeft hij zo geweldig gedaan.” Ze richt zich weer tot mij, “Met die kan ik ook goed laten zien wat er dan in zo’n schilderij gebeurt.”
Ze gaat direct over naar een tweede voorbeeld. “Ook interessant zijn twee vroege schilderijen van Mesdag (Bij de stad Brussel, 1868 en Omgeving van Brussel, 1868, red.) die relatief vlak zijn. Er zit weinig perspectief in. Die heeft hij geschilderd vanuit zijn raam in Brussel. Hij heeft wat hij door zijn raam zag direct op zijn raam overgenomen en vervolgens op kalkpapier gekopieerd en toen op doek gezet. Dat is heerlijk om te vertellen want dat komt terug in de glazen cilinder boven op het platform.”
Spreekt het werk van Mesdag-van Houten je ook aan?
“Ja! En zelfs zo dat ik een catalogus van haar werk heb uitgezocht. Er is veel werk van haar in het buitenland. Zeker in vergelijking met haar man. Zij schilderde fantastisch, de paar die wij hebben hangen, daar wijs ik bezoekers ook echt op, want zo’n andere stijl hanteerde zij. Een landschap met duinen, (Zandverstuiving/Duinlandschap) dat doet bijna modern aan, dat is bijna uit deze tijd.”
Wat verwondert je het meest in het museum?
“Dat zijn de tijdelijke tentoonstellingen. Ongelofelijk! Ik vind het zo knap dat er iedere keer weer iets gevonden wordt dat tentoongesteld kan worden, los van onze eigen collectie.
Heb je een favoriete tentoonstelling?
“Nee, geen favoriet.” Ze vervolgt direct: “Oh jawel! Die ijszee, de tentoonstelling over Louis Apol (2019, red.) en zijn poolreis. Die vond ik geweldig. Het hele onderwerp sprak me aan. Dat ruwe, ja... Er was ook een gigantische zwart-wit foto als panorama opgesteld, die was ook heel mooi.”
Wat hoop je dat bezoekers meenemen van hun bezoek bij Museum Panorama Mesdag?
“Ik hoop dat ze zo enthousiast zijn en het zo heerlijk hebben gehad dat ze het rond vertellen. Dat is echt belangrijk. Dat wij ze een hele goeie indruk meegeven zodat ze aan iedereen kunnen vertellen: ‘Joh dat moet je zien!’.”