Radicale vernieuwer
De schilderkunst naar nieuwe hoogten
Eigenzinnig
Als een van de eerste vrouwelijke beroepskunstenaars in Nederland tornde Robertson aan de ideeën van wat als typisch vrouwelijk werd gezien. Dit deed ze niet alleen in haar kunstopvatting, maar ook in haar manier van leven. Vastbesloten te slagen, bouwde ze in bijna veertig jaar tijd zelfbewust en onverstoorbaar aan een oeuvre waarvan alle onderdelen direct van haar hand herkenbaar zijn.
Op weg naar het expressionisme
De thema’s die ze koos – stillevens, naakten, stadsgezichten en vrouwen in interieurs – zijn op zichzelf niet bijzonder. Ze mogen zelfs alledaags genoemd worden. Maar de manier waarop zij deze vormgaf, maken Robertson tot een uitzonderlijke kunstenaar.
Virtuoos
Met haar expressieve manier van schilderen en tekenen bracht ze de kunst rond 1900 naar nieuwe hoogten. Uit de virtuoze manier waarop ze de verf op het doek aanbracht, spreekt een grote gedrevenheid, een simpelweg móéten. Het gaat niet langer alleen om het zo realistisch mogelijk verbeelden van wat ze zag, maar lijnen en kleuren worden dragers van emotie. Zo maakte ze gebruik van bladgoud, schilderde ze met primaire kleuren en bracht met dikke lagen ongekende oppervlaktestructuren op het doek aan.
Met deze persoonlijke zoektocht kondigde ze het einde aan van het impressionisme van de Haagse School en stond ze aan de wieg van de moderne kunst in Nederland; op weg naar het expressionisme.
