Interviews met Ulrike Heydenreich
Verlangen
09.03.2023
Deel 2
Hooggebergten als symbool
‘Vanuit mijn atelier reis ik in gedachten door de bergen, verlangend naar de ongerepte natuur en onbekende verten. Ik zie de besneeuwde hooggebergten als het symbool voor dat verlangen. Ik ga graag naar de Alpen, maar ik hoef er niet steeds te zijn. Ik bekijk kaarten, of ik vouw een stuk papier zo, dat het zelf een berg wordt.’
Smeltende sneeuw
De afgelopen jaren is daar voor Ulrike Heydenreich een belangrijke factor bijgekomen. De sneeuw smelt, de gletsjers verdwijnen, de tijd van de historische foto's die zij gebruikt lijkt voorgoed voorbij.
‘De bergtoppen zijn allang niet meer bedekt met een dikke laag magische eeuwige sneeuw.’ Dat stemt haar triest. Het onderwerp van klimaatverandering is heel belangrijk voor haar. ‘Ik ben me er erg van bewust, omdat ik de hele dag met dit soort beelden werk.’
Steeds onderzoekender
‘Eerst was ik vooral gefascineerd door de kaarten, de panorama's, de schoonheid daarvan op zichzelf. Ik vroeg me af hoe ik daarmee een prefecte cirkel kon maken, en hoe ik ervoor kon zorgen dat ik die vorm zo vastzette, dat hij blijvend is.’
Langzaamaan is haar houding steeds onderzoekender geworden. ‘Ik vind het van belang om de plekken te benoemen. Waar is dit? Waar kijk ik naar?’ Het is belangrijk om dat precies te weten. ‘Nu gaat mijn interesse steeds meer uit naar het werkelijke, geografische gebergte, dat ik wil beschermen en behouden.’